Dlaczego psychoterapia?

Jedną z najpiękniejszych rzeczy w życiu jest dla mnie autentyczne spotkanie: wtedy, gdy odważamy się wreszcie zdjąć zbroję, w której zwykle tkwimy i pokazać drugiemu człowiekowi swoją wrażliwość i swoją prawdę.

Psychoterapia jest dla mnie takim spotkaniem.

Ale nie jest to jedyny powód, dla którego poszłam tą drogą.

Sama musiałam poradzić sobie z wieloma problemami, w których teraz pomagam klientom. Lęk, niezadowolenie z siebie, poczucie przytłoczenia, zwątpienia i braku energii…  Wszystko to znam z własnego przeżycia. Wiem też, że można z tym pracować, żeby poprawiać  relacje ze sobą, z innymi i ze światem.

Trzecim powodem jest zaciekawienie. Jestem ciekawa innych i jestem ciekawa siebie. To fascynujące, jak bardzo różnimy się od siebie, a zarazem, jak bardzo jesteśmy do siebie podobni… Ta ciekawość ciągle popycha mnie do pogłębiania, do czytania, do przyglądania się, do zadawania pytań.

Moje poszukiwania najpierw zaprowadziły mnie do praktyki medytacji i zgłębiania psychologii Wschodu.

Później zaczęłam studiować psychologię kontemplatywną. W trakcie trzyletniego szkolenia uczyłam się m.in. terapii opartej na uważności (Mindfulness) i współodczuwaniu (Compassion) w połączeniu z metodami pochodzącymi ze współczesnych technik pracy terapeutycznej zorientowanych na proces.

Wkrótce potem rozpoczęłam studia w 4 letniej szkole psychoterapii w Instytucie Integralnej Psychoterapii Gestalt.

Gestalt wybrałam, ponieważ ma bardzo dużo wspólnego z tym, czego uczyłam się wcześniej: holistyczne podejście (człowieka traktuje się jako całość, na którą składają się ciało, emocje, myślenie), nacisk na to, co się dzieje tu i teraz, szacunek dla mądrości i intuicji klienta.

Praca z ludźmi daje mi ogromną satysfakcję i poczucie sensu. Głęboko wierzę w to, że każdy z nas może odkrywać w sobie mądrość, siłę i autentyczność.

Czasem tylko potrzebujemy pomocy, żeby do nich dotrzeć.